Hayat yaptıklarının karşılığını verir sadece
Ne bir eksik ne bir fazla...
Pençelerini çeker üstünden giderken
Tek söz dahi söylemeyerek..

İnsan ruhu gibidir ayrılık
Ruhunu ayırır bedeninden
Basamaksız bir merdiven gibidir ayrılık
Basamakları çıkar mısın,iner misin belli olmaz

Açmaya korkulan bir perde hayat
Kafanı koyduğun an tüm olumsuzlukları
Unutabileceğin bir yastık
İnsanı kor gibi içine alan  bir pervane belki de
Nisan yağmurlarının altında saatlerce yürümek
Saatlerce ıslanmak yağmurların altında
Ölüme susamak,ölüme susamak ayrılık
saniyeler içinde giderken
Son kez''ELVEDA'' diyebilmek
Son kez''ELVEDA'' diyebilmek